Goiz eder onetan erail bear nabe
Txindor baten txintak gozotan naukela.
El naiten leyora begiok intz gabe!
Gorbei barna jatort kañoi-ots itzela;
or egazkin-egak odei-lapur doaz.
Guda gotzon baltzak odolez dakustaz
euren oin aurrean beredin gudari.
Gaste argi orreik eutsi lur amari
bera baizen onik eztauko ludiak.
Eta begi onein laño leyartuan
tinki igaro beitez gizuren argiak;
esku zurbil oneik aul luzatu bediz
eutsi zagientzat ikurrin donea;
azkatasun atsak betiko bil-zagiz!
Antxe makur zaite oi buru neurea,
geure lur-amaren besarte gozoan!
Eta anai maiteok eutsi burrukari
iñoiz ilgo eztan euzkoen Amari.
Itxaropen auxe sort bekit gogoan.
Jauna eriotz au arren emoztazu
koldarrentzat itxi larrosen usaña
azkatasun deuna bial egiztazu,
atzindu nai dot, ba, arrotzen iraña.
Gorputz onek bakez atseden dagian
erri azkatuen Egun-Aundi arte.
Gudan jaus nadilla zuzentzaren alde,
ez ormari atzez, goiz eder argian.
Eta bake deuna sortuko danean
neure azur utsak
besteenakin batu;
eresi gurenaz lagundu bidean
obi bakar arte.
Baiña arren, bukatu
oroigalluaren maitasun itzala.
Kristo'ren gurutzaz; beragan ditxaron
Josu'ren fedea besterik eztaukot!
Erri zintzo onenak zaindu dagiala
il gintzanen atsa, il gintzanen ala.