Deskarga: https://egoskor1.bandcamp.com/track/didier-mathieu
Citröen-go langile fina
lehengai krisiagatik lanik gabe geratu zena
oinez, beste egitekorik ez,
Santiago bidean jarri zen erromes.
Ibañeta goian planto, bidea noraino
ote zihoan saiatu zen bilatzen mapan
euria hasi zuen bapatean,
iluntzerako behar zuen ba Iruñean.
Baina ordubitan iritsi zen, Frantziako atea pasatzen
mamu busti bat zirudien
aterpeak itxita zeuden, tabernak ez,
basaranez lokartu zen.
Aze bestondoa hurrengo egunean,
arrastaka zihoan errepide bazterrean
Elizondo kartela ikusi zuenean
ohartu zen ari zela kontrako norabidean.
“Merde, putain, merde! Nora hoa Didier?
Denbora berreskuratu behar duk laster!”
galdütakoa eta piska bat geihago:
autobusez joan baitzen Errioxaraino.
Jada bazuen ohatze premia,
Logroño-ko aterpetxean azken tokia
20 lagun, 40 oin gora begira,
horrek zirudien Roquefort-ko gasnategia.
Tipi-tapa, alegia bazihola,
Burgos-ko bidea ez zen batere makala
ez zuenez ekarri etxetik makila,
bat lortu nahian hasi zen berehala
ta, arbol batean gora tximinoak bezela,
tiraka zirri-zarra apurtu zen zuhaitz adarra
lurra, muturraz hautsi bieira maskorra,
aspaldi jan zuen itsaski bakarra.
aaaah altxa Didier! Hip-hou!
Saihetsak birrindurik zituelarik
hurbilen zegoen jatetxera joan zen
makulu berriaren laguntzarekin.
Arkume platera eta odolki bi,
gero eramateko esan zion taxistari
Didier Mathieu Didier Mathieu,
inork ezin dik hirekin.
Leon-en jeitsita gure gurpildun erromesa,
jada irabaziak zituen hainbat meza
katedral barnean bere aupats oihartzuna,
izutu zituen turistak eta apezak.
Astorga igaro ta Galizian barna,
bidea pausoka ere ez zen horren zaila
kilometro pila ta azkenik Compostela,
hirian somatzen zen kristoren iskanbila.
“Tourists go home” manifa zegoen
eta erromesak irainka hartu zituzten
baina Didierrek eta manifestari batek
euren begiradak gurutzatu zituzten
une bat, segundu bat besterik ez,
ta bere begietan patua leitu zezakeen.
Hala izan zen, Santiagoren hilobiraino
neska harek gidatu zuen.